Αυξημένο ουρικό οξύ: Τι να προσέξω στη διατροφή μου;

• Πίνακας Περιεχομένων

  • • Τι είναι το ουρικό οξύ;
    • Πού οφείλεται η αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα;
    • Πώς εκδηλώνονται οι υψηλές τιμές ουρικού οξέος;
    • Ποια είναι τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας;
    • Διατροφική αντιμετώπιση για το αυξημένο ουρικό οξύ
    • Μείωση του ουρικού οξέος με διατροφή
    • Συνοψίζοντας

Τι είναι το ουρικό οξύ;

Το ουρικό οξύ είναι, κατά κύριο λόγο, προϊόν του καταβολισμού των πουρινών. Οι πουρίνες ή αλλιώς πουρινικές βάσεις (αδενίνη, γουανίνη, ξανθίνη, υποξανθίνη), αποτελούν μέρος των νουκλεϊκών οξέων, δηλαδή του γενετικού μας κώδικα (DNA) και του RNA. Το ουρικό οξύ παράγεται φυσιολογικά στο σώμα μας, ενώ τα επιπέδα του στο αίμα εξαρτώνται από την κατανάλωση τροφών που περιέχουν πουρίνες ή από τη φυσιολογική ή μη καταστροφή των κυττάρων του οργανισμού μας. Τα 2/3 του ουρικού οξέος  που παράγονται καθημερινά στο σώμα μας απεκκρίνονται από τους νεφρούς, ενώ το υπόλοιπο 1/3 απεκκρίνεται μέσω της γαστρεντερικής οδού (κόπρανα). Οι φυσιολογικές τιμές του στο αίμα κυμαίνονται μεταξύ 3,5-7,2 mg /dl στους άνδρες, 2,6-6,0 mg / dl στις γυναίκες και 2,0-5,5 mg /dl στα παιδιά. Το ουρικό οξύ είναι ένα από τα κυριότερα ενδογενή αντιοξειδωτικά στο σώμα και απομάκρυνσης ελευθέρων ριζών υψηλής δραστικότητας.

Πού οφείλεται η αύξησή του στο αίμα;

Τα αυξημένα επίεδα ουρικού οξέος στο αίμα οδηγούν σε μια κατάσταση στο σώμας μας που ονομάζεται υπερουριχαιμία και μπορεί να προκαλέσει ουρική αθρίτιδα και έντονο πόνο στια αρθρώσεις. Η υπερουριχαιμία διαπιστώνεται όταν τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα ξεπερνούν τα 7.0 mg/dl. Ο κύριος λόγος συσσώρεσυσης ουρικού στο σώμας μας είναι η αδυναμία αποβολής του μέσω των νεφρών μας (ούρα). Ωστόσο, παράγοντες, οι οποίοι συμβάλλουν σε αυξημένες τιμές ουρικού είναι:

• Δίαιτα υψηλή σε πουρίνες (εντόσθια ζώων, εγκέφαλος και καρδιά ζώων, σαρδέλες, μαγιά, μπύρα, αντζούγιες, σκουμπρί, λιπαρά κόκκινα κρέατα, γαύρος, θαλασσινά, αρακάς)
• Λάθη στο μεταβολισμό των πουρινών (μη φυσιολογική αποβολή πουρινών από τα ούρα ή/και αυξημένη σύνθεση πουρινών)
• Γενετική προδιάθεση (κληρονομικότητα)
• Μειωμένη απέκκριση του ουρικού οξέος από τους νεφρούς (διαταραχή των νεφρών)
• Διάφορες ιατρικές παθήσεις (υποθυρεοειδισμός, λευχαιμία, ψωρίαση, παχυσαρκία, κακοήθεια, ραβδομυόλυση, διαβήτης τύπου ΙΙ κ.α)
• Υψηλή κατανάλωση αλκοόλ
• Φάρμακα και βιταμίνες (διουρητικά, νιασίνη/ Β3, ανοσοκατασταλτικά φάρμακα)
• Χημειοθεραπεία και διάφοροι τύποι καρκίνων

Πώς εκδηλώνονται οι υψηλές τιμές ουρικού οξέος;

Πολύ συχνά, οι αυξημένες τιμές ουρικού οξέος στον οργανισμό μας δεν μπορούν να εντοπιστούν παρά μόνο έπειτα από κάποιο εργαστηριακό έλεγχο, επειδή κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Το αυξημένο ουρικό οξύ δεν αποτελεί από μόνο του πάθηση, καθώς μπορεί να μη δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα υγείας. Ωστόσο, τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος μπορούν να οδηγήσουν σε:

• Ουρική αρθρίτιδα: ανοσολογική αντίδραση που σχετίζεται με συσσώρευση των κρυστάλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις. Χαρακτηρίζεται από οξύ και έντονο πόνο στην άρθρωση που επιδεινώνεται ακόμα και με την ελάχιστη πίεση, πρήξιμο, ερυθρότητα και ευαισθησία στις αρθρώσεις (φλεγμονή), πυρετό και ξεφλούδισμα του δέρματος γύρω από την άρθρωση, αλλά και εμφάνιση ακαμψίας και οίδηματος σε μια άρθρωση, κατά κύριο λόγο στο μεγάλο δάχτυλο του πέλματος (ποδάγρα). Η εμφάνιση ενός επεισοδίου ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να συμβεί ξαφνικά, συχνά μέσα στη νύχτα, νιώθοντας έντονο πόνο στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, εμφανίζοντας ευαισθησία, πρήξιμο και ερυθρότητα.
• Λιθίαση (πέτρες στα νεφρά, ουρήθρα): από τους νεφρούς αποβάλλονται άχρηστες ουσίες μεταξύ των οποίων και άλατα, κυρίως ασβεστίου και ουρικού οξέως. Περίπου το 10% των λίθων του νεφρού αποτελούνται από ουρικό οξύ. Ο λίθος μέσα στο νεφρό συνήθως δε δημιουργεί προβλήματα, εάν όμως μετακινηθεί στον ουρητήρα προκαλεί απόφραξη εμποδίζοντας τη ροή των ούρων από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη, με αποτέλεσμα να προκαλέιται διόγκωση του νεφρού και οξύς πόνο (κολικό του νεφρού). Επίσης, η λιθίαση μπορεί να προκαλέσει  ναυτία, έμετος, αιματουρία, συχνουρία και πυρετός εφόσον υπάρχουν λοιμώξεις.
• Νεφρική ανεπάρκεια: μια από τις πιο σοβαρές παθολογικές καταστάσεις που σχετίζεται με τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα είναι η νεφρική ανεπάρκεια, η οποία εκδηλώνεται με μειωμένη ούρηση, δύσπνοια, οίδημα στα άκρα, σύγχυση, υπνηλία, κόπωση και πόνο στο στήθος.
• Άλλες ασθένειες: Έρευνες έχουν δείξει ότι η υπερουριχαιμία σχετίζεται με την παχυσαρκία, ινσουλινοαντίσταση (μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη), υπέρταση, υπερτριγλυκεριδαιμία και χαμηλά επίπεδα HDL (καλή χοληστερόλη) και συνακόλουθα μεταβολικού συνδρόμο, το οποίο σχετίζεται με εμφάνιση στεφανιαίας νόσου και αθηροσκλήρωσης.

Ποιά είναι τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας;

Άτομα με χρόνια αυξημένες τιμές ουρικού οξέος πολύ συχνά καταλήγουν στην εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας. Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας εμφανίζονται σχεδόν πάντα ξαφνικά και συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνουν:

• Έντονο-οξύ πόνο στις αρθρώσεις: η ουρική αρθρίτιδα συνήθως εκδηλώνεται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Ωστόσο, μπορούν να προσβληθούν και άλλες αρθρώσεις , όπως τα τα γόνατα, η ποδοκνημική άρθρωση (αστράγαλος) και σπανιότερα αρθρώσεις του χεριού, οι καρποί και οι αγκώνες. Ο πόνος είναι πιο έντονος τις πρώτες 4-12 ώρες μετά την εμφάνιση του.
• Παρατεταμένη δυσφορία: μετά την υποχώρηση του οξύ πόνου, είναι πολύ πιθανόν να συνεχιστεί η δυσφορία στις αρθρώσεις που μπορεί να διαρκέσει από μερικές ημέρες έως μερικές εβδομάδες. Μεταγενέστερα, τα επεισόδια της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να διαρκούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να προσβάλλουν και άλλες αρθρώσεις.
•  Φλεγμονή και ερυθρότητα: Η προσβεβλημένη άρθρωση εμφανίζει φλεγμονή με την εμφάνιση ερυθρότητας, πρηξίματος και οιδήματος.
• Περιορισμένο εύρος κίνησης: Καθώς εξελίσσεται η ουρική αρθρίτιδα, μειώνεται το εύρος της κίνησης των αρθρώσεων, με αποτέλεσμα να μειώνεται και η μετακίνηση του ατόμου.

Διατροφική αντιμετώπιση για το αυξημένο ουρικό οξύ

Μια δίαιτα χαμηλή σε πουρίνες μπορεί να συμβάλλει δραστικά στη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα και στη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας. Ωστόσο, χρειάζεται να τονιστεί ότι η δίαιτα από μόνη της δεν αποτελεί αποκλειστική θεραπεία και τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα που ακολουθούν δίαιτα χαμηλών πουρινών χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή για τη διαχείριση του πόνου και τη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα. Ωστόσο, ο έλεγχος της πρόσληψης πουρινών στο διαιτολόγιο του ασθενούς μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων επεισοδίων της ουρικής αρθρίτιδας και να επιβραδύνει την εξέλιξη των βλαβών στις αρθρώσεις.

Παράλληλα, ασυμπτωματικά άτομα με αυξημένες τιμές ουρικού οξέος, χρειάζεται να ακολουθούν μια δίαιτα χαμηλή σε πουρίνες, καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης παχυσαρκίας, μεταβολικού συνδρόμου, διαβήτη και έτσι η διατροφή του ατόμου πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε περίπτωση μέσω εξατομίκευσης. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να απευθύνεται σε έναν ειδικό Διαιτολόγο-Διατροφολόγο, ο οποίος θα τον καθοδηγήσει μέσω ενός ισορροπημένου διατροφικού πλάνου, τόσο στην απώλεια βάρους εάν αυτό είναι απαραίτητο, όσο και στη μείωση της τιμής του ουρικού οξέος στο αίμα.

Η διαιτολογική παρακολούθηση και το διαιτολόγιο για τη μείωση του ουρικού οξέος και των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνει:

• Μείωση του σωματικού βάρους, εάν είναι απαραίτητο

Άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα είναι απαραίτητο να αποκτήσουν ένα φυσιολογικό βάρος, μέσω μείωσης του σωματικού βάρους, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας. Η απώλεια βάρους, ακόμη και όταν δεν ακολουθεί ένα άτομο δίαιτα χαμηλή σε πουρίνες, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα ουρικού οξέος και τον αριθμό των επεισοδίων της ουρικής αρθρίτιδας, ενώ παράλληλα μειώνεται το συνολικό φορτίο στις αρθρώσεις.
Προσοχή: η γρήγορη απώλεια βάρους (> 1 κιλό την εβδομάδα) μπορεί να αυξήσει περαιτέρω τα επίπεδα του ουρικού οξέος ή ακόμη και να πυροδοτήσει ένα επεισόδιο οξείας ουρικής αρθρίτιδας.

• Έμφαση στους σύνθετους υδατάνθρακες

Συστήνεται η κατανάλωση σύνθετων υδατανθράκων, όπως δημητριακά ολικής αλέσεως (ρύζι, μακαρόνια, ψωμί, παξιμάδια), φρούτα, λαχανικά, ενώ είναι συνετό τα άτομα με αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος να αποφεύγουν την κατανάλωση φαγητών και ποτών που περιέχουν φρουκτόζη ή σιρόπι καλαμποκιού και να μειώσουν την κατανάλωση χυμών.

• Έμφαση στην καλή ενυδάτωση

Η επαρκής πρόσληψη υγρών και ιδιαίτερα νερού μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην απομάκρυνση της περίσσειας ουρικού οξέος από το σώμα. Συστήνεται η κατανάλωση τουλάχιστον 10-12 ποτήρια υγρών/ημέρα (2-3 λίτρα) ώστε να αυξηθεί η αποβολή του ουρικού οξέος από τον οργανισμό και να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης κρυστάλλων ουρικού στα νεφρά.

• Μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ 

Η κατανάλωση αλκοόλ έχει συσχετιστεί με αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα και αύξηση των επεισοδίων της ουρικής αρθρίτιδας. Αυτό συμβαίνει γιατί τα νεφρά χρειάζεται να αποβάλλουν σε πρώτη φάση τα  προϊόντα που εμφανίζονται στο αίμα λόγω του αλκοόλ και σε δεύτερη φάση το ουρικό οξύ, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η σύνθεση κρυστάλλων αλάτων. Η κατανάλωση μπύρας και λικέρ σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας και επαναλαμβανόμενων επεισοδίων έξαρσης. Η μέτρια κατανάλωση κρασιού δεν φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής από ουρική αρθρίτιδα. Ωστόσο, συστήνεται η αποχή από το αλκοόλ κατά τη διάρκεια των εξάρσεων της ουρικής αρθρίτιδας και περιορισμό τουαλκοόλ, ειδικά της μπύρας, μεταξύ των εξάρσεων.

Μία μελέτη που περιελάμβανε 724 άτομα διαπίστωσε ότι η κατανάλωση κρασιού, μπύρας ή ποτού αύξησε τον κίνδυνο προσβολής από ουρική αρθρίτιδα. Μάλιστα, φάνηκε ότι 1-2 ποτά την ημέρα αύξησε τον κίνδυνο κατά 36%, ενώ 2-4 ποτά την ημέρα τον αύξησαν κατά 51%.

• Έμφαση στα γαλακτοκομικά προϊόντων χαμηλών λιπαρών

Η υψηλότερη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων (γάλα, γιαούρτι) χαμηλών λιπαρών έχει συσχετιστεί με μειωμένα  επίπεδα ουρικού οξέος και μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας. Συστήνεται η κατανάλωση 2-3 μερίδων άπαχων γαλακτοκομικών την ημέρα (1 μερίδα= 1 φλτζ γάλα (240 ml) ή 1 κεσεδάκι γιαούρτι (200γρ).

• Έμφαση στις φυτικές ίνες

Η υψηλότερη κατανάλωση φυτικών ινών μέσα στην ημέρα βοηθάει στη διατήρηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, καθώς και βελτίωση των επιπέδων ινσουλίνης (σε περίπτωση ινσουλινοαντίστασης). Επιπλέον, προάγουν τον κορεσμό και τη διατήρηση ενός σταθερού σωματικού βάρους. Συστήνεται η κατανάλωση τουλάχιστον 25 γρ /ημέρα, εκτός αν έχετε ευαισθησία στο έντερο ή κάποια ασθένεια που απαιτείται εξατομίκευση.
Προσθέστε τουλάχιστον 5 -10 γραμμάρια διαλυτών ινών την ημέρα από τρόφιμα, όπως: φρούτα και λαχανικά, βρώμη, δημητριακά ολικήςαλέσεως,πίτουρο, κριθάρι.

• Μείωση ροφημάτων υψηλά σε φρουκτόζη

Ενώ το ουρικό οξύ συνδέεται συνήθως με τροφές πλούσιες σε πουρίνες, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η ζάχαρη μπορεί επίσης να πυροδοτήσει την αύξηση των επιπέδων ουρικού. Τα σάκχαρα που προστίθονται στα τρόφιμα περιλαμβάνουν επιτραπέζια ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού και σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, μεταξύ άλλων. Τα ζαχαρούχα ποτά, η σόδα, ακόμη και οι (φρέσκοι) χυμοί φρούτων περιέχουν μεγάλες ποσότητες φρουκτόζης και επιπρόσθετης ζάχαρης. Τα απλά σάκχαρα στους χυμούς απορροφούνται ταχύτερα στον οργανισμό μας, οδηγώντας σε αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και υψηλότερη συγκέντρωση ουρικού οξέος. Ελέγξτε τις ετικέτες τροφίμων για πρόσθετα σάκχαρα. Η κατανάλωση ολόκληρων και μη επεξεργασμένων τροφίμων μπορεί να βοηθήσει στον καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο.

• Έμφαση σε πηγές βιταμίνης C

Η βιταμίνη C μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος. Δώστε έμφαση σε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, όπως: πιπεριές, μπρόκολο, φράουλες, ακτινίδιο, πορτοκάλια, βερίκοκα, λαχανάκια Βρυξελλών, λεμόνι.

• Μέτρια κατανάλωση καφέ

Ορισμένες μελέτες έχουν συσχετίσει την κατανάλωση καφέ με χαμηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος. Ωστόσο η απότομη αύξηση της κατανάλωσης του μπορεί να πυροδοτήσει μία οξεία κρίση ουρικής αρθρίτιδας, συστήνεται η μέτρια κατανάλωση καφέ. Ωστόσο, η κατανάλωση καφέ μπορεί να μην είναι κατάλληλη εάν έχετε άλλες ιατρικές παθήσεις, ενώ θα πρέπει να απέχει τουλάχιστον 2 ώρες από την κατανάλωση τροφίμων πλούσια σεασβέστιο (πχ γαλακτοκομικά), καθώς εμποδίζει την απορρόφηση του ασβεστίου που εμπεριέχεται σε αυτά τα τρόφιμα.

• Κεράσια

Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η κατανάλωση κερασιών σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης εξάρσεων από ουρική αρθρίτιδα και μειωμένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα.

• Μείωση τροφίμων υψηλά σε πουρίνες

Ορισμένα τρόφιμα μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα ουρικού οξέος και να πυροδοτήσουν ένα επεισόδιο ουρικής αθρίτιδας. Τα τρόφιμα αυτά έχουν συνήθως υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες, μια ουσία που βρίσκεται φυσικά στα τρόφιμα. Το σώμα μας διασπά τις πουρίνες αυτές, απελευθερώνοντας το ουρικό οξύ ως τελικό προϊόν. Ένα υγιές άτομο απομακρύνει αποτελεσματικά την περίσσεια ουρικού οξέος από το σώμα, ενώ άτομα με ουρική αρθρίτιδα δεν μπορούν να το απομακρύνουν αποτελεσματικά.

Έτσι, μια δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε πουρίνες μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση του ουρικού οξέος στο σώμα, προκαλώντας την εμφάνιση της ουρικής αρθρίτιδας.
Τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες θεωρούνται όσα περιέχουν >200 mg/100 γρ, ενώ τρόφιμα με μέτρια-υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες θεωρούνται όσα περιέχουν 150-200 mg/100 γρ.

Άτομα με αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος και ουρική αρθρίτιδα θα πρέπει να :

1. Αποφεύγουν (>200 mg πουρίνες/100 γρ)

• Όργανα ζώων: εγκέφαλος, καρδιά, συκώτι, νεφροί, εντόσθια ζώων
• Ζωμοί: κρέατος, κοτόπουλο(προτιμείστε ζωμό λαχανικών περιστασιακά)
• Ψάρια : Ρέγγα, πέστροφα, σκουμπρί, τόνος, σαρδέλες, αντσούγιες, μπακαλιάρος, γαύρος, τόνος
• Θαλασσινά: Χτένια, καβούρια, γαρίδες και αυγοτάραχα, μύδια
• Λιπαρά κόκκινα κρέατα: αρνί, κατσίκι, χήνα
• Γαλακτοκομικά υψηλά σε λιπαρά
• Μαγιά: Διατροφική μαγιά, μαγιά μπύρας και άλλα συμπληρώματα μαγιάς
• Αλκοόλ
• Ζαχαρούχα ροφήματα: ειδικά χυμούς φρούτων και σόδες με προστιθέμενη ζάχαρη
• Επιπρόσθετα απλά σάκχαρα: μέλι, μαρμελάδα, αγαύη και σιρόπι καλαμποκιού

2. Έχουν μέτρια κατανάλωση μέσα στην εβδομάδα, περίπου 2-3 φορές (115-170 γρ) από:

• Λαχανικά μέτρια σε πουρίνες: αρακάς, μανιτάρια, σπανάκι,σπαράγγια, κουνουπίδι
• Κρέας: άπαχο κοτόπουλο, χοιρινό, μοσχάρι
• Όσπρια: φακές, φασόλια
• Προτιμάνε:
• Γαλακτοκομικά προϊόντα χαμηλά σε λιπαρά
• Αυγά
• Δημητριακά (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια)
• Φρούτα (ολόκληρα)
• Λαχανικά που δεν περιέχονται στην προηγούμενη κατηγορία
• Ξηροί καρποί
• Ελαιόλαδο, ελιές
• Αβοκάντο

Συνοψίζοντας

Οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα ή /και υπερουριχαιμία θα πρέπει να καταναλώνουν μικρές ποσότητες τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες. Επιπλέον, συστήνεται μέτρια κατανάλωση πρωτεΐνης (0,8 γρ/κιλό σωματικού βάρους), δίνοντας έμφαση σε πηγές όπως τα γαλακτοκομικά και τα αυγά. Η πρόσληψη υδατανθράκων συνιστάται να είναι τουλάχιστον το 50% των συνολικών προσλαμβανόμενων θερμίδων, ενώ των λιπών να μην ξεπερνά το 30%. Συστήνεται η έμφαση στους σύνθετους υδατάνθρακες, ενώ είναι συνετό να αποφεύγονται τα πολύ λιπαρά τρόφιμα και τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε σακχαρόζη ή φρουκτόζη. Η διατήρηση ή η σταδιακή απώλεια σωματικού βάρους σε ένα φυσιολογικό βάρος αποτελεί μέρος της αντιμετώπισης ατόμων με υπερουριχαιμία ή ουρική αθροίτιδα. Τέλος, ο περιορισμός του αλκοόλ και η υψηλή κατανάλωση υγρών συντελούν στην αντιμετώπιση των παραπάνω διαταραχών.

Ακολουθήσε μας στα social media για καθημερινές συμβουλές, συνταγές και περισσότερη έμπνευση!